حضور این بار چراغ خاموش اما پرفروغ حاج محسن !
فقط یک «اگر» مختصر اما مهم تا حضور 4 باره در انتخابات ریاست جمهوری
همه چیز جور جور بود؛ «جبهه مردمی؛ دولت انقلابی و بالاخره یک فرد انقلابی» اگر آن اصرار و پافشاری چندین و چندباره مبنی بر عدم کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری را از زبان ایشان نشنیده بودیم؛ همین تک جمله به معنای اعلام نامزدی حاج محسن می شد؛ تلقی شود اما او گفته بود نمی آید.
سرویس سیاسی خرداد/ صلاح الدین توماج پور: آنقدر بوده و نامزد انتخابات شده است که پای ثابت و سوژه همیشگی طنز و فکاهه در فضای عمومی و رسانه ای در مورد انتخابات است؛ تا آنجا که اگر در بورکینافاسو هم انتخابات باشد، اعلام نامزدی محسن رضایی هم یک پای ماجرا است!
به گزارش خرداد؛ با این عقبه و مقدمه از همان سال پیش با صراحت و در چندین و چند مرتبه اعلام کرد که به هیچ وجه قصد کاندیداتوری در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری را ندارد. آنقدر اصرار بر این عدم کاندیداتوری کرد که همگان قید حضور این دوره وی در انتخابات را زدند اما نکته جالب توجه اظهار نظرهای پرشمار و مکرر و مداوم وی در مورد مسائل سیاسی و رویدادهای مختلف بود، تا آنجا که آدمی را به شک می انداخت که اگر حاج محسن قصد آمدن ندارد پس چرا اینگونه فعالانه و پرشور در قامت یک نامزد بالقوه بروز و ظهور دارد و لازم و ضروری می بیند که فیگورهای مردم نوازانه و انتقادات گزنده را متوجه دولت مردان کند!
انتقادات حاج محسن بازتاب می یافت و دیگر رقبای بالقوه با آن انصراف از پیش اعلام شده و چندین باره زحمتی به خود نمی دانند که پاسخی را مبذول و جوابی را روانه کنند، تلقی آن بود که کاندیدای پرشور و پای ثابت همیشگی این گلایه ها و این رویکردهای شعاری را از سر دغدغدغه مندی و دلسوزی و بدون هیچ چشمدات سیاسی و انتخاباتی مطرح می کند. حاج محسن ستاره ثابت رسانه ای چند ماه اخیر بوده؛ گاهی قالیباف و شهرداری را نواخته و گاهی به دولت تاخته است و به هیچ کس هم بر نخورده است اما زهی خیال باطل که این رقیب پای کار صحنه را واگذاشته و بی خیال حضور در پاستور شود.
همین 27 بهمن ماه سال جاری بود که حاج محسن گفت:« در انتخابات پیش‌رو هم باید جبهه مردمی شکل گرفته، هم دولت انقلابی سرکار بیاید و هم یک فرد انقلابی در راس کار قرار گیرد تا بتوانیم به اهداف مد نظر برسیم.»
همه چیز جور جور بود؛ «جبهه مردمی؛ دولت انقلابی و بالاخره یک فرد انقلابی» اگر آن اصرار و پافشاری چندین و چندباره مبنی بر عدم کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری را از زبان ایشان نشنیده بودیم؛ همین تک جمله به معنای اعلام نامزدی حاج محسن می شد؛ تلقی شود اما او گفته بود نمی آید.
تا آنکه بالاخره همه آن کنایه ها و رویکردهای شعاری و پرطمطراق، حضور پررنگ در فضای رسانه ای و مجازی چندین ماه و این جمله طلایی؛ امروز معنا و مفهوم دیگری یافت، وقتی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام در گفتگو با مهر، در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه اگر جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری به شما تکلیف کند چه تصمیمی می گیرید اظهار داشت:« تاکنون نظرم تغییری نکرده است؛ البته به تکلیف نیروهای انقلاب احترام می گذارم. ردکردن چنین تقاضایی برای من سخت است. اگر به من تکلیف کردند، درباره آن فکر خواهم کرد. البته امیدوارم فرد دیگری از نیروهای انقلاب این تکلیف را به عهده بگیرد.»
خوب همه قطعه های پازل کنار هم قرار گرفت:«جبهه مردمی؛ دولت انقلابی و بالاخره یک فرد انقلابی» مبارک است ان شاء الله! احساس تکلیف که بشود به طور معمول نامزدی هم قطعی است اما اینجا یک اگر هم آمده است؛ اگر تکلیف کردند!
و اینکه چرا اکنون حاج محسن ترجیح داده که پیام حضور دهد و تکلیف این اگر را روشن کند.
موضوع شاید بیش از هر چیز به دو اتفاق تازه مربوط باشد، از یکطرف برخی رسانه های اصولگرا اعلام کرده اند که محمد باقر قالیباف قصد کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری را از سر بیرون کرده و نمی خواهد دوباره بیاید و برخی فعالیت های ستادی نزدیکان وی تعطیل شده است و از آن بسیار مهم تر
خبری بود مبنی بر آنکه شماری از اعضای جامعتین از حجت الاسلام رئیسی برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری دعوت به عمل آورده اند.
حاج محسن این نکته را به خوبی می داند که با آمدن آقای رئیسی اصولگرایان دیگر به سراغ وی نخواهند آمد و کار نامزدی یکسره خواهد شد، پس آخرین فرصت را غنیمت شمرده و پیام را داد که آماده نامزدی دوباره و مجدد در انتخابات است.
حال اینکه او چگونه می خواهد به رقابت با حسن روحانی بپردازد که یکبار به راحتی از او شکست خورده و اینکه در دو بار قبل تر نیز اقبال و استقبال چندانی به وی از سوی مردم نبود، سئوالی است که اصولگرایان باید به آن برای انتخاب آقای رضایی جواب دهند و از پیچ آن «اگر» مهم گذر کنند اما شاید برداشت نامزد انقلابی آن باشد که مردم ناخشنود از عملکردهای دولت هستند و با توجه به تحولات بیرونی حضور یک فرد با سوابق نظامی مورد اقبال و استقبال افکار عمومی و سیاسیون قرار خواهد گرفت!
به گزارش خرداد؛ با این عقبه و مقدمه از همان سال پیش با صراحت و در چندین و چند مرتبه اعلام کرد که به هیچ وجه قصد کاندیداتوری در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری را ندارد. آنقدر اصرار بر این عدم کاندیداتوری کرد که همگان قید حضور این دوره وی در انتخابات را زدند اما نکته جالب توجه اظهار نظرهای پرشمار و مکرر و مداوم وی در مورد مسائل سیاسی و رویدادهای مختلف بود، تا آنجا که آدمی را به شک می انداخت که اگر حاج محسن قصد آمدن ندارد پس چرا اینگونه فعالانه و پرشور در قامت یک نامزد بالقوه بروز و ظهور دارد و لازم و ضروری می بیند که فیگورهای مردم نوازانه و انتقادات گزنده را متوجه دولت مردان کند!
انتقادات حاج محسن بازتاب می یافت و دیگر رقبای بالقوه با آن انصراف از پیش اعلام شده و چندین باره زحمتی به خود نمی دانند که پاسخی را مبذول و جوابی را روانه کنند، تلقی آن بود که کاندیدای پرشور و پای ثابت همیشگی این گلایه ها و این رویکردهای شعاری را از سر دغدغدغه مندی و دلسوزی و بدون هیچ چشمدات سیاسی و انتخاباتی مطرح می کند. حاج محسن ستاره ثابت رسانه ای چند ماه اخیر بوده؛ گاهی قالیباف و شهرداری را نواخته و گاهی به دولت تاخته است و به هیچ کس هم بر نخورده است اما زهی خیال باطل که این رقیب پای کار صحنه را واگذاشته و بی خیال حضور در پاستور شود.
همین 27 بهمن ماه سال جاری بود که حاج محسن گفت:« در انتخابات پیش‌رو هم باید جبهه مردمی شکل گرفته، هم دولت انقلابی سرکار بیاید و هم یک فرد انقلابی در راس کار قرار گیرد تا بتوانیم به اهداف مد نظر برسیم.»
همه چیز جور جور بود؛ «جبهه مردمی؛ دولت انقلابی و بالاخره یک فرد انقلابی» اگر آن اصرار و پافشاری چندین و چندباره مبنی بر عدم کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری را از زبان ایشان نشنیده بودیم؛ همین تک جمله به معنای اعلام نامزدی حاج محسن می شد؛ تلقی شود اما او گفته بود نمی آید.
تا آنکه بالاخره همه آن کنایه ها و رویکردهای شعاری و پرطمطراق، حضور پررنگ در فضای رسانه ای و مجازی چندین ماه و این جمله طلایی؛ امروز معنا و مفهوم دیگری یافت، وقتی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام در گفتگو با مهر، در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه اگر جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری به شما تکلیف کند چه تصمیمی می گیرید اظهار داشت:« تاکنون نظرم تغییری نکرده است؛ البته به تکلیف نیروهای انقلاب احترام می گذارم. ردکردن چنین تقاضایی برای من سخت است. اگر به من تکلیف کردند، درباره آن فکر خواهم کرد. البته امیدوارم فرد دیگری از نیروهای انقلاب این تکلیف را به عهده بگیرد.»
خوب همه قطعه های پازل کنار هم قرار گرفت:«جبهه مردمی؛ دولت انقلابی و بالاخره یک فرد انقلابی» مبارک است ان شاء الله! احساس تکلیف که بشود به طور معمول نامزدی هم قطعی است اما اینجا یک اگر هم آمده است؛ اگر تکلیف کردند!
و اینکه چرا اکنون حاج محسن ترجیح داده که پیام حضور دهد و تکلیف این اگر را روشن کند.
موضوع شاید بیش از هر چیز به دو اتفاق تازه مربوط باشد، از یکطرف برخی رسانه های اصولگرا اعلام کرده اند که محمد باقر قالیباف قصد کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری را از سر بیرون کرده و نمی خواهد دوباره بیاید و برخی فعالیت های ستادی نزدیکان وی تعطیل شده است و از آن بسیار مهم تر
خبری بود مبنی بر آنکه شماری از اعضای جامعتین از حجت الاسلام رئیسی برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری دعوت به عمل آورده اند.
حاج محسن این نکته را به خوبی می داند که با آمدن آقای رئیسی اصولگرایان دیگر به سراغ وی نخواهند آمد و کار نامزدی یکسره خواهد شد، پس آخرین فرصت را غنیمت شمرده و پیام را داد که آماده نامزدی دوباره و مجدد در انتخابات است.
حال اینکه او چگونه می خواهد به رقابت با حسن روحانی بپردازد که یکبار به راحتی از او شکست خورده و اینکه در دو بار قبل تر نیز اقبال و استقبال چندانی به وی از سوی مردم نبود، سئوالی است که اصولگرایان باید به آن برای انتخاب آقای رضایی جواب دهند و از پیچ آن «اگر» مهم گذر کنند اما شاید برداشت نامزد انقلابی آن باشد که مردم ناخشنود از عملکردهای دولت هستند و با توجه به تحولات بیرونی حضور یک فرد با سوابق نظامی مورد اقبال و استقبال افکار عمومی و سیاسیون قرار خواهد گرفت!
نخود همه آش
۰۷:۱۷ - ۰۵ اسفند ۱۳۹۵
ایشان منتظر هیچ کسی و هیچ احساس تکلیفی نبودند. از همان روز که گفتند یارانه باید 250 هزار تومان بشود قصد داشتند کاندیدای ریاست جمهوری شوند.
پوپولیست واقع گرا
۲۰:۴۴ - ۰۷ اسفند ۱۳۹۵
همه چیز با اجرای طرح تحول ده برابر شد' ولی به گفته نمایندگان کنونی مجلس و به نقل از آنها، طی پژوهشی در مجلس - قدرت خرید45500 تومان ....اکنون به 8000تومان رسیده.
معنای آن اینست: چنانچه 45500تومان را ضربدر10 کنیم و به هر ایرانی چهارصد و پنجاه هزار تومان یارانه بدهیم ،تازه برمیگردیم به روزی که شروع کردند به یارانه دادن.
پول یارانه را مردم میدهند آنوقت میگویند شب واریز یارانه عزا میگیریم!.
توهین به فهم و درک مردم -قابل جبران نیست.
بنظرم چند تا الف بچه هم میتوانند شرایط اقتصاد و اشتغال را بهبود دهند' ولی دستهایی در کار است که اعتماد مردم به جمهوری اسلامی کم شود.
معنای آن اینست: چنانچه 45500تومان را ضربدر10 کنیم و به هر ایرانی چهارصد و پنجاه هزار تومان یارانه بدهیم ،تازه برمیگردیم به روزی که شروع کردند به یارانه دادن.
پول یارانه را مردم میدهند آنوقت میگویند شب واریز یارانه عزا میگیریم!.
توهین به فهم و درک مردم -قابل جبران نیست.
بنظرم چند تا الف بچه هم میتوانند شرایط اقتصاد و اشتغال را بهبود دهند' ولی دستهایی در کار است که اعتماد مردم به جمهوری اسلامی کم شود.
